Is het niet bijzonder, dat nu het nieuwe studiejaar gestart is, er toch met geen woord meer wordt gesproken over Facilitated Communication en de casus Thiandi?Ik zit er maar op te wachten dat er iets gebeurt. Dat de Volkskrant een vervolgartikel schrijft. Dat er kamervragen over gesteld worden. Dat er een accreditatiecommissie of iets dergelijks op bezoek gaat bij het Amsterdam University College. Dat studenten opstaan in protest.
Maar niets.
Misschien ben ik te ongeduldig, en gebeurt er van alles achter de schermen. Maar ik geloof er niks van en ik vind het raar.
Ik sloeg vorige week het boek "Psychologie een Inleiding" open. Een boek dat we voor een eerstejaars introductiecursus gebruiken. Op blz 37 van deze 729 blz tellende pil, werd de methode "Facilitated Communication" al met de grond gelijk gemaakt. Huppakee.
In mijn vorige blog, eindigde ik met de opmerking dat we het maar zo moeten laten. Ik was niet volledig serieus. Ik bedoelde dat het als bezigheidstherapie niet veel extra geld kost, aangezien er anders ook begeleiders 24 uur per dag aanwezig moeten zijn. En "studeert" ze niet, dan moet ze toch op een andere manier bezig gehouden worden. Dit was echter slechts een half serieuze kwinkslag.
Het is toch van de gekke dat dit gewoon maar door kan gaan?
Natuurlijk is het sneu, en storten er een aantal werelden in. Dat is erg. Het gaat hier echter niet alleen om Thiandi, niet alleen om AUC, niet alleen om een VWO diploma dat gehaald is door een begeleider, en niet alleen om een paar studenten die last hebben van geluiden achterin de zaal.
Het gaat erom dat een niet bewezen methode, die op geen enkele manier overeind blijft in goed opgezet onderzoek, zich nog steeds verspreidt. Hier in Nederland, maar vooral ook in de Verenigde Staten. Grote instituten, waar veel (overheids)geld naar toe gaat. Veel geld van ouders. Ouders met autistische kinderen, die ten onrechte hoop krijgen, die geloven dat hun kinderen kunnen communiceren, kunnen lezen en schrijven. Dat moet voorkomen worden. Dat moet gestopt worden.
Maar hoe?
Wie stelt er kamervragen?
Wie stuurt een Grote Boze Examencommissie op het AUC af?
Wie gaat het balletje, dat angstwekkend stil ligt, weer laten rollen?
Ik begin haast te vrezen, dat het iets met geld te maken heeft. Geld of macht. Het verlies van aanzien, baan of geloofwaardigheid. Of misschien wel alles tegelijk. Volhouden van bedrog is waarschijnlijk makkelijker dan ongelijk toegeven.
__________________
NB: een link tegengekomen die feitelijk herhaalt wat eerder is gemeld, maar interessant is de afstand die de alumnivertegenwoordiging neemt.
En zelf denk ik bij doorlezing weer:
- VWO diploma of niet, een aanvraag voor speciale wijze van tentamens afnemen gaat (naar ik aanneem, op basis van mijn eigen ervaring) altijd via een examencommissie, en die zouden een door de APA afgewezen vorm van communiceren niet moeten accepteren, ongeacht wat de middelbare school heeft gedaan. Er zijn ook studenten die zonder officiële dyslexieverklaring faciliteiten kregen op de middelbare school, en zij hebben in het hoger onderwijs toch echt een officiële verklaring nodig om van de examencommissie bijvoorbeeld extra tentamentijd te krijgen. Een VWO diploma geeft toegang tot een universitaire studie, maar niet automatisch tot extra faciliteiten. Het feit dat de examencommissie nooit klachten heeft ontvangen is dus een drogreden voor het niet eerder al kritisch kijken naar de door henzelf toegekende faciliteiten.
Het aanhalen van het expertisecentrum handicap + studie, voegt ook weinig toe. Het voelt meer als het afschuiven van verantwoordelijkheid. Het betreft een organisatie die het studeren met een beperking wil ondersteunen en bevorderen. Daar is helemaal niets mis mee. Maar dat maakt ze nog geen expert op het gebied van gefaciliteerde communicatie.
Tot slot is ook de stelling van de alumni, dat de toelating van mevr. Grooff volgens de Nederlandse wet in orde is, een volgend leeg argument. Talloze studenten worden elk jaar toegelaten, en verdwijnen na een jaar weer met een bindend studieadvies. Toegelaten worden is nog altijd iets anders dan tentamens behalen en mogen blijven.
Tot slot, is de datum van het stuk, 5 juli, vreemd. Volgens mij verscheen pas op 13 juli het bewuste stuk in de Volkskrant.
