Ik heb wel eens, toen ik nog postbode was in Uithoorn, een stapeltje in de sloot laten vallen. Mijn fiets viel om, en het stapeltje, met het postelastiek er nog om, gleed zo uit mijn fietstas in de plomp. Ik kon het er nog uit vissen, dankzij dat elastiek, en terwijl ik de rest van de post bezorgde hebben mijn ouders met de föhn de boel zo goed en zo kwaad als het kon droog geblazen. Daarna heb ik ze bezorgd, en nooit meer iets van gehoord. Geen geklaag over doorgelopen liefdesbrieven, onleesbare rekeningen en doorweekte vakantiekaartjes.
Ik denk dat dit misdrijf inmiddels wel verjaard is. In elk geval is het wel al een hele tijd geleden. Toch al gauw zo’n 15 tot 20 jaar. Dus het kan vast niet meer zoveel kwaad dat ik het nu zomaar in het openbaar opbiecht. Maar mocht iemand uit mijn oude postwijk me toch nog willen vervolgen, dan wil ik graag ter mijn verdediging melden dat ik de post niet gelezen heb. Wat betreft mijn ouders kan ik daar geen uitsluitsel over geven, dus als je hen wegens het schenden van briefgeheim wilt vervolgen, be my guest.
Nu we het toch over deze categorie van wangedrag hebben: toen ik nog het NRC Handelsblad rondbracht, heb ik een keer de folders die ik samen met de krant moest bezorgen in een prullenbak geflikkerd. Ik vond de krant bezorgen wel werk genoeg, en de mensen zaten toch niet op die folders te wachten. Ik weet het, het is vreselijk. Ik schaam me ook diep. Met mijn arbeidsethos is het wel goed gekomen. Maar ook hier heb ik mazzel gehad en heeft nooit iemand er iets van gemerkt. Behalve dan misschien de persoon die de container geleegd heeft, waar ik ze in had gegooid. Aangezien dit nog langer geleden is, zo’n 25 jaar, ga ik er gemakshalve van uit dat ook deze misdaad jegens de mensheid is verjaard.
Die mevrouw in Leek is ontslagen. Het is ook wel gek, zoveel post kwijt raken. Ik wist tenminste waar ik het gelaten had.
Wat zou ze ermee gedaan hebben? Ze zegt zelf dat ze de poststukken in het distributiecentrum in Roden heeft laten liggen. Dat zou natuurlijk kunnen. Dan heeft iemand anders de post kwijt gemaakt. Per Expres of Per Ongeluk.
Of ze jokt.
Maar wat zou ze dan moeten met zo’n hele berg post? Of zou ze misschien geweten hebben dat er hele INTERESSANTE post bij zat? Bijvoorbeeld een winnend lot. Of een fikse cheque. Dan kun je maar beter de hele berg kwijt maken, dan alleen die ene enveloppe. Als het maar winstgevend genoeg is, om het ontslag ruimschoots te compenseren, dan was het wellicht de moeite en het risico waard.
Maar stel nu (ik laat mijn fantasie even de vrije loop) dat het een geld bedrag was, in een enveloppe, vergaard door echte criminelen! Niet van die kleintjes die post kwijt maken, zoals mevrouw uit Leek en ondergetekende, maar heuse misdadigers. Dan is deze postbode het leven wellicht niet meer zeker. Ik zou maar oppassen postbode.
En uiteindelijk, komt het natuurlijk allemaal door de privatisering van de voormalige PTT. Vroeger, toen waren het tenminste nog echte ambtenaren. Met een uniform. Tegenwoordig ben je geen postBODE meer, zelfs geen postBESTELLER maar gewoon een postbezorger. Zelfs de tekkels willen niet meer aan je broek hangen, zo weinig status straalt het beroep van postbezorger nog uit.
Veel slakkenpost om te bezorgen is er ook niet meer, gezien de digitale snelweg. Gek genoeg zijn er ondanks de digitale postmogelijkheden, ook nog heel veel concurrenten gekomen die het goedkoper kunnen. PostNL moest dus flink bezuinigen, en bovendien mag je tegenwoordig alleen nog óf sorteren óf bezorgen. Het personeel dat je dan nog aantrekt, is natuurlijk ook niet om over naar huis te schrijven.
Waarom zou je ook, die brief komt toch nooit aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten