Paardenpoep, da's geen kattenpis

Hondenbezitters lopen doorgaans met zakjes of poepschepjes over straat. Hondenpoep op de stoep (of op een speelveldje) is uit den boze, en overal staan dan ook bakken waar de hondenpoep in gedeponeerd kan worden. Een smerig karweitje, maar ik moet zeggen dat ik de laatste jaren wel veel minder vaak dan vroeger in de hondenpoep stap en dat komt heus niet omdat ik beter uit mijn doppen kijk.
Zelf heb ik het altijd vertikt om poep te scheppen. Nu is het al ruim 15 jaar geleden dat ik wel eens een hond uit liet, en toen begon het anti-poepbeleid net een beetje de kop op te steken. Onze hond (Blacky) draaide altijd zijn volledige achterwerk in de rozebottelstruiken achter ons huis, en ik vond dat de poep daar prima lag, onder een struik heeft tenslotte niemand iets te zoeken dus kon er ook niemand in gaan staan. Maar goed, dat doet er niet toe.
Nee, Tegenwoordig kom je weinig hondenpoep op de stoep tegen. Wel langs wandelpaadjes, maar dat is een andere ergenis, en daar moet ik een andere keer maar eens over schrijven (of niet). Wat ik echter wel tegenkom op straat is PAARDENPOEP. En denk maar niet dat de desbetreffende amazone even van het ruige ros afstapt om met een schepje en poepzakje formaat vuilniszak de uitwerpselen het edele dier van het trottoir te verwijderen. Het is toch eigenlijk van de gekke dat er voor hondenpoep binnen elke gemeente beleid is, terwijl je paardenpoep zomaar op de straat mag laten vallen. De politie (te paard) maakt zich er zelfs zelf schuldig aan.
En dat, terwijl er wel zoiets bestaat als hondenbelasting, maar niet zoiets als paardenbelasting. Hondenbezitters betalen dus mee aan het scheppen van voorzieningen voor het voorkomen van overlast door hun oogappeltjes, terwijl paardenbezitters zonder bijdrage aan het gemeenschapsgeld wegkomen. En dat terwijl de meeste paardenbezitters niet bepaald armlastig zijn.
Paardenpoep wordt bovendien in tamelijk grote hoeveelheden afgescheiden, en is lastig op te ruimen. Weken na dato zijn de resten nog altijd op te merken, en alleen met een aantal flinke regenbuien verdwijnt de poep vanzelf. Omdat paarden vaak op het fietspad lopen, liggen de paardenvijgen vaak op dit voor tweewielers bedoelde weggedeelte, en moet je met je fiets slalommen om niet ten val te komen.
Ik snap dat het best lastig is om van je paard te komen als het beest aan het schijten is, en ik kan me ook nog voorstellen dat je het niet eens merkt als je bovenop zo'n knol zit en het het een en ander laat vallen. Ik pleit daarom ook voor een poepzak aan de derriere van de hengst of merrie. Net zoals de paarden van de koningin bij de gouden koets dragen. De koningin wil tenslotte niet met haar wieletjes door de poep rijden! Een soort vuilniszak, vastgemaakt aan de staart van het paard, zodat de over het paard getilde berijdster van de viervoeter slechts aan het einde van het ritje haar gekeuvel met de andere ruiters hoeft te onderbreken om, naast het borstelen en droogwrijven van het ruin, ook de zak van het poepgat af te halen en bij de afvalverwerking af te leveren. Stinken doet zo'n cavalerist na een rit op haar paard toch al.

De val van het Amerikaanse rijk

Het Griekse rijk, het Romeinse rijk en het Derde Duitse rijk. Allen gingen ze uiteindelijk ten onder. Het leven speelt zich af in golfbewegingen, trillingen, en aan alles wat ooit begonnen is, komt ooit een einde. En zo, is mijn redenering, is het niet de vraag of het Amerikaanse rijk ten onder gaat, maar wanneer.

De president van de Verenigde Staten wordt door vaderlandslievende Amerikanen graag
“the leader of the entire free World” genoemd. Een uitspraak waar ik tamelijk allergisch voor ben, omdat een kenmerk van een vrij land nu juist is dat het zijn leiders kiest, en wij Nederlanders allesbehalve gekozen hebben voor de huidige schlemiel van een president. Desalniettemin is het natuurlijk wel waar. De Verenigde Staten, en in het bijzonder de president van dit lapje land, zit aan het stuur van het vliegtuig, met wellicht Gordon Brown of Sarkouzi als co-pilot. Onze Jan-Peter heeft hooguit een plekje in het bagageruim kunnen bemachtigen, maar speelt op wereldniveau nauwelijks een rol. Met de huidige niet ‘vrije-markt-economie-conforme ‘ overheidsbemoeienissen in de VS begint het vliegtuig echter een soort prijsvechter te worden, waarbij het dan maar de vraag is of het niet zeer binnenkort een noodlanding moet maken, of zelfs ter aarde stort. We hebben dan misschien niks te zeggen over de route, maar we zitten er wel in, en storten mee! Het feit dat wij hier dus niet voor gekozen hebben, is alleen maar weer een extra bewijs dat democratie een farce is.

We zitten dus met een kredietcrisis. En een flinke, want ik denk dat het tamelijk uniek te noemen is dat de leiders van de VS, eensgezind als Democraten en Republikeinen, nota bene vlak voor de presidentsverkiezingen, instemmen met een reddingsplan voor de bankwereld. Dan moet het wel heel erg zijn. Veel erger dan ik kan bevatten. En ook in onze bankwereld is het crisis, en grijpt de overheid op grootste wijze in. Zonder morren koopt de overheid voor 16,8 miljard gewoon even een bank. Terwijl ze het afgelopen weekend nog 4 miljard EURO in de bank had gestoken. Maar dat was niet genoeg, omdat dezelfde spaarders die gered moeten worden hun 11 miljard centjes van de bank af hadden gehaald.

Maar wat dat nu precies betekent? Ik weet het niet. Ik heb weinig verstand van economie. Maar ik weet wel dat een economie vooral iets virtueels is. Het blijft alleen bestaan bij gratie van het vertrouwen van de deelnemers in diezelfde economie. Ik denk dat we daarom relatief weinig horen over een mogelijke ineenstorting van ons hele economische stelsel. Het gevaar is tenslotte dat mensen dat nog gaan geloven ook, en dan als een echte selffulfilling prophecy, gaat de hele boel ten onder.
Dat zie je met die spaarders die hun centjes van de bank af halen. Door het bericht dat het niet goed gaat met Fortis gaan spaarders hun centjes van de bank halen, terwijl de reddingsactie eigenlijk al geregeld was. Misschien wel juist door de reddingsactie: dat gaf de nijpendheid van de situatie tenslotte haarscherp aan. Door die massale opnames van spaargelde ging het ook bijna echt fout, en zeggen al die spaarders: “Zie je wel, goed dat ik mijn geld alvast van de bank heb gehaald”. Het is dus maar de vraag of deze nieuwe aankoop de boel wel tot rust brengt.

Hoe dan ook, ik ben benieuwd hoe zich dit alles ontwikkelt, of ik de val van het Amerikaanse rijk nog mee zal maken, en wie er dan de belangrijkste speler in de wereld gaat worden. Het is altijd maar de vraag of je er dan op vooruit gaat, natuurlijk.