Micha vs Geert

Vrijheid van meningsuiting. Een groot goed. Ik heb “ooit eens” geprobeerd geen mening te hebben, maar dat valt me lastig. Dus leg ik me er bij neer dat ik toch een mening heb, en de vrijheid om ‘m te uiten. Bij deze doe ik dat maar weer eens. Een ieder heeft de vrijheid om dit stuk niet te lezen. Om, ik noem maar wat, niet naar een voorstelling te gaan, of halverwege weg te lopen, en om niet naar, laten we zeggen, een film te kijken. Een ieder heeft de vrijheid om zijn mening n.a.v. bijvoorbeeld dit stukje, een willekeurige voorstelling, of, stel, een film, te vormen. En ten slotte heeft een ieder weer de vrijheid om die mening te uiten. Overigens, als we het dan toch over rechten en plichten hebben, wel binnen de kaders die de wet ons aanreikt.
Ik heb Micha’s voorstelling niet gezien, en Geert zijn film ook al niet. Wie wel, trouwens. Schijnt ook helemaal niet nodig meer te zijn, vandaag de dag, voor het vormen van een mening.
Naar Micha’s voorstelling ben ik best nieuwsgierig, naar Geert zijn film allesbehalve. Dat komt waarschijnlijk door het gebrek aan humor dat ik verwacht in de film van Geert. Bovendien weet ik zijn mening al, en die vind ik niet zo geweldig. De CD en meneer Janmaat werden destijds tenminste nog gewoon zo’n beetje doodgezwegen. Toen hadden we nog een beetje fatsoen in Nederland. Tegenwoordig kun je niet grof en beledigend genoeg zijn jegens islamitische mensen, want dat ligt zo lekker bij de Telegraaflezers.
Eigenlijk moet je zo af en toe gewoon eens de online Telegraaf lezen, en dan met name de reacties van lezers. Gewoon ter vermaak. Op de een of andere manier vinden deze lezers Geert Wilders geweldig, en moet vrijheid van meningsuiting dan helemaal kunnen. M.a.w. het afzeiken van een hele groep met eenzelfde geloofsovertuiging, moet kunnen. Diezelfde groep Telegraaflezers, vindt echter wel dat Micha Wertheim geen gehandicapten mag afzeiken. In eens wordt die zogenaamd zo belangrijk geachte vrijheid in een keer in een hoek gedonderd. Want we mogen natuurlijk geen arme zielige lamme mensen belachelijk maken.
Natuurlijk, misschien is een grap niet leuk. Kan gebeuren. Zeker als een grap over jou gaat, is ‘ie vaak niet leuk. En als je toevallig gehandicapt bent, en de grap gaat over gehandicapten, dan kon je dat wel eens niet leuk vinden. Maar ja, als je toevallig moslim bent, en de grap gaat over jou, ook dikke kans dat je die grap dan niet leuk vindt. Nee, smakeloosheid kan het probleem niet zijn. Want Geert zijn hele opinie is alles behalve smakelijk maar daar schijnt men in Nederland geen probleem mee te hebben.
Waarom kunnen grappen (of humorloze films) tegen moslims dan wel, en tegen gehandicapten niet? Is dat omdat gehandicapten zielig in een rolstoel zitten en zich niet kunnen verdedigen terwijl moslims massaal met bommen rond hun middel klaar staan om als ware zelfmoordterroristen onze maatschappij te ontwrichten? Vinden we gehandicapten dan toch weer zielig? Want bij mijn weten mag dat niet, van Lucille Werner. Mogen grappen over gehandicapten pas weer als hele groepen lammen dreigen de wandelenden omver te rijden met hun elektrische rolstoelen? Als blinden gaan dreigen hun stok uit te steken als er iemand langsloopt? Of hun geleidehond ophitsen tegen de onbeperkte medemens?
Kom nou toch. Een grap is leuk of niet leuk. En soms misplaatst. Soms kwets je daarmee iemand zo zeer dat ‘ie moet huilen. Iedereen mag dan weglopen uit de zaal. Maar het is toch geen reden om de grappenmaker aan de schandpaal te nagelen? Waar de een geprezen wordt om zijn durf om “dat toch allemaal maar te durven zeggen”, terwijl zijn mening toch alles behalve respectvol is, wordt een ander verguisd om precies hetzelfde bij een net iets andere doelgroep. Gehandicapten zijn ook mensen. Ook daar mogen grappen over gemaakt worden, en vervelende dingen over gezegd worden. Pas als je belachelijk gemaakt kan worden, wordt je als volwaardig lid van de samenleving gezien. Het recht om belachelijk gemaakt te worden zou vastgelegd moeten worden in de wet!
Trouwens, ergeren jullie je ook niet aan ‘die doven’ die in de tram maar in gebarentaal met elkaar zitten te praten?

Geen mening.

Geen mening.

Theo Maassen zegt in zijn voorstelling ‘Tegen beter weten in’ : ” Schaf de vrijheid van meningsuiting maar af, naar wie dan nog zijn mond open durft te trekken is het waard om te luisteren”. Ik moet er de laatste tijd steeds maar aan denken.

We mogen van alles roepen in Nederland. Politici die vragen verantwoordelijkheid te nemen voor eigen woorden, zijn laf en worden verguisd. Want alles moet gezegd mogen worden. En iedereen mag het horen. Censuur is uit den boze.

Vooral Internet is een broedplaats van meningen. Iedereen, ongeacht huidskleur, religie, geslacht, geaardheid, intelligentie, of waar een mens nog maar meer op kan verschillen, kan zijn (of haar) mening uiten en voor iedereen zichtbaar maken. Iedereen kan een film maken en vertonen, iedereen kan podcasten en radioprogramma`s maken. Iedereen kan een blog beginnen en zijn mening ventileren. Iedereen kan daar weer op reageren en gal spuwen, prijzen, respecteren en verguizen.

Kwetsen moet kunnen. Want ik heb de vrijheid om te zeggen wat ik wil.
Belachelijk maken moet kunnen. Want ik heb de vrijheid om te zeggen wat ik wil.
Langs de deur het woord verkondigen, moet kunnen. Want ik heb de vrijheid om te zeggen wat ik wil.
Anders- of nietgelovigen veroordelen, moet kunnen. Want ik heb de vrijheid om te zeggen wat ik wil.
Homofilie een ziekte noemen, moet kunnen. Want ik heb de vrijheid om te zeggen wat ik wil.
Vrouwen naar het aanrecht verwijzen, moet kunnen. Want ik heb de vrijheid om te zeggen wat ik wil.
Dom zwetsen moet kunnen. Want ik heb de vrijheid om te zeggen wat ik wil.

Maar moet je ook altijd iets zeggen? Is wat je te zeggen hebt wel echt de moeite waard? Wie bepaalt dat dan? Vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Maar het feit dat je de vrijheid hebt, moet niet verward worden met de daarvan onafhankelijke vraag of je ook iets zinvols te melden hebt.

Te veel meningen, te veel geluiden, te veel chaos, te veel mensen die zichzelf willen (laten) horen, te veel mensen die zichzelf superieur achten.

Te weinig mensen die de optie “geen mening” aankruisen.

Ik heb uit protest voorlopig even geen mening.