In zo’n writer’s block bevind ik mij momenteel, geloof ik.
Ik ben natuurlijk geen broodschrijver, hoef geen complete roman te schrijven en zelfs als ik nooit meer schrijf is er geen man over boord. Maar toch. Leuk is anders.
Ik ben echter wel in goed gezelschap, zo vertelt een bezoekje aan Wikipedia mij.
De gebroeders Coen hadden het na Miller’s Crossing en schreven daarom Barton Fink, waar de persoon uit de titel er ook last van had.
Jack ‘Here comes Johnny’ Torrance in 'The Shining' van Stephen King had het, en dat eindigde nogal bloederig. Ook in 'Secret Window' (naar 'Secret Window, Secret Garden' van Stephen King) leed de hoofdpersoon, gespeeld door lekkertje Johnny Depp aan een writer’s block.
Stephen King zelf heeft zoveel boeken geproduceerd, dat je niet zou verwachten dat hij er ooit last van heeft, maar blijkbaar heeft zelfs hij het wel eens een paar uur gehad.
Ook muzikanten hebben het. Eminem noemde het in zijn nummer 'Talking to myself' en Eddie Vedder maakte een hidden track met zijn typemachine die verwees naar het writer's block waar hij last van had bij het schrijven van teksten voor deze plaat. En ook Gwen Stefani, toen ze solo ging, schreef het van zich af in "What are you waiting for". Verklaart ook weer wie de 'Stupid Hoe' was, waar ze het over had.
De term 'writer's block' werd geïntroduceerd door een psychoanalyticus, genaamd Edmund Bergler, in 1947 (Akhtar, S, 2009). Volgens hem is een writer's block het (tijdelijk) opdrogen van de creative bron van een schrijver. Volgens Bergler (het was niet voor niks een psychoanalyticus en volgeling van Freud) kwam het voort uit oraal masochisme. Het superego (het geweten) weerhoudt de schrijver van het (oraal...?) plezierige schrijven, om zichzelf te straffen voor het een of ander. Aha! Ik wil mezelf straffen omdat mijn geweten me dwars zit. Dat verklaart!
Het lymbisch systeem zorgt ervoor dat we in geval van gevaar instinctief kunnen reageren. Vechten of vluchten, zogezegd. Heel nuttig dus, bij stress of gevaar.
Maar niet bij het schrijven. Want de cerebrale cortex, hebben we nu juist nodig voor creatieve gedachten. Dat lukt dus niet als je hersenen zijn ingesteld op vechten of vluchten. Niet omdat je te lui bent, te weinig doorzettingsvermogen of talent hebt, of zelfs maar weerzin tegen het beginnen. En ook niet omdat je jezelf wil straffen. Nee hoor. Gewoon omdat je cerebrale cortex tijdelijk onbereikbaar is. Server down. Geen verbinding met je creatieve bronnen. Kortom. Wil ik van mijn writer's blockje afkomen, zal ik ervoor moeten zorgen dat ik niet meer gestrest dan wel in gevaar ben. Was ik dat dan? Blijkbaar.
Het kan natuurlijk ook nog steeds zo zijn dat ik gewoon lui ben, te weinig talent en/of doorzettingsvermogen heb, of gewoon geen zin. Maar dat is toch minder inspirerend.
Nee, ik bevind mij gewoon in een erg spannende situatie, mensen. Wacht maar tot ik eruit ben en mijn lymbisch systeem de controle weer over laat aan mijn cerebrale cortex. Dan schrijf ik er een mooi stukje over. Zodra ik ontdekt heb wat het is.
Alle gebruikte bronnen, zijn als link in de tekst te vinden. Daarnaast vind ik het van belang om onderstaande bronnen nog apart te noemen.
Akhtar, S. 2009. Comprehensive dictionary of psychoanalysis. London: Karnac Books Ltd. Retrieved from: http://books.google.com/books?id=35HoGo2uF1kC&pg=PA310 on january 8th, 2012.
Bane, R., 2010. The Writer’s Brain: What Neurology Tells Us about Teaching Creative Writing. Creative writing: Teaching Theory & Practice. Vol 2, 1. retrieved from http://www.rosannebane.com/newsletters/The_Writer%27%27s_Brain.Rosanne_Bane.41-50%5B1%5D.pdf on january 8th, 2012.
