24 januari 2008

40 dagen zonder seks?

Ik heb als regelrechte atheist niet zoveel op met de EO, maar na het mediabombardement van de laatste tijd, toch vanavond maar eens gekeken. Ik had al begrepen dat ik hopeloos ouderwets ben, preuts, en frigide bovendien, maar toch vind ik het verbazingwekkend hoe er tegenwoordig door jongeren over seks wordt gedacht. Hoe ontzettend seks en liefde van elkaar is losgekoppeld. Ooit ben ik opgevoed met het idee dat er eerste liefde komt, en dan seks. Maar ja, ik ben ook opgevoed met het idee dat je geen seks voor het huwelijk moet hebben, en dat principe heb ik, 2 kindertjes doch ongehuwd samenwonend, ook niet echt hooggehouden. Waarom is seks en liefde dan voor mij zo gekoppeld? Waarom ga ik uit van monogamie? Als je daadwerkelijk seks en liefde van elkaar los koppelt, en het net zoiets is als een kroket uit de muur trekken, zou ‘vreemdgaan’ ook geen probleem zijn. Want wie vindt het nu een probleem als zijn partner af en toe alleen naar de snackbar gaat? Als het maar niet te vaak is, want dan wordt ‘ie te dik! Het moet wel veilig blijven, zullen we maar zeggen. Dit kan ik beredeneren, maar niet onderschrijven. Seks is wat mij betreft heel intiem, en dat heeft ook zo zijn biologische achtergronden. Uiteindelijk is seks, historisch biologisch gesproken, toch bedoeld als reproductief. Nageslacht produceren. Het was handig, als je met de vader van je kind ook een soort van intieme unieke band had (of in elk geval met de man die denkt dat hij de vader van je kind is, ) zodat papa het kroost beschermde en verzorgde. Dus was het handig als we met zijn allen vonden dat we monogaam moesten zijn, en er bij seks liefde dan wel trouw kwam kijken. Maar aangezien we seks aardig hebben losgekoppeld van voortplanting door middel van allerlei voorbehoedsmiddelen die voorkomen dat seks tot een zwangerschap leidt, en aangezien we zodanig geëmancipeerd zijn dat er ook niet perse een man nodig is om een kind groot te brengen, lijkt het een niet meer dan logisch gevolg dat we seks ook loskoppelen van liefde. Er is eigenlijk geen enkele rationele reden te noemen om die koppeling in stand te houden. Misschien is deze gapende generatiekloof gewoon een logisch gevolg van dit alles en een natuurlijke evolutie van onze denkwijzen over seks.
Desalniettemin kon ik het toch niet helpen dat ik het meisje dat vanavond in de hoofdrol zat in het programma “40 dagen zonder seks” een beetje sneu vond. Dronken mensen vind ik sowieso al niet echt een pretje om naar te kijken. Plaatsvervangende schaamte maakt zich dan van mij meester. Ietwat krom lopende, kwijlende, waggelende, en onsamenhangend pratende mensen zijn niet echt geil. En dronken mensen die verloren rondlopen omdat niemand van het andere geslacht nog in ze geïnteresseerd is omdat ze geen seks met ze mogen hebben, vind ik eenvoudig triest. Het gaat mij niet eens zo om die betekenisloze seks, zo merk ik terwijl ik dit schrijf. Als twee volwassenen, met volledig respect voor elkaar, afspreken vrijblijvende seks te hebben, heb ik daar eigenlijk volstrekt geen moeite mee. Het bezwaar wat ik heb zit ‘m dan ook vooral in het idee dat dit respect voor elkaar nu juist vaak ontbreekt. Men gebruikt ‘iemand’, om te krabben waar het jeukt, terwijl de ander misschien wel hunkert naar aandacht, bang is om niet leuk gevonden te worden, of bang om aan het einde van de avond alleen in de hal van die dancing te staan. Dronken, wankelend, koud, en eenzaam.
Misschien draait het dan allemaal wel om respect voor je zelf. Wil je seks hebben, prima, heb seks. Maar wil je eigenlijk iets anders, vriendschap, een relatie van betekenis, aandacht, iemand die interesse heeft in jouw persoon, dan is seks wellicht niet de goede manier om te beginnen. Het leidt namelijk zo af. Vrouwen kunnen tijdens de seks misschien nog wel een goed gesprek voeren, maar ik heb niet het idee dat mannen er hun hoofd bij kunnen houden. En respect voor jezelf, vertaalt zich ook direct ook in respect voor de gevoelens van een ander, en ook rekening houdt met de motieven en verlangens van die andere persoon.

Als moeder denk ik direct aan mijn twee dochtertjes. Nu nog ontzettend klein en onschuldig (bijna 4 en net 1) maar opgroeien gaat snel. En als het je eigen meisjes betreft, wordt het toch ineens een heel ander verhaal. Ik noemde eerder in dit stuk, dat er geen goede rationele reden is om liefde en seks te blijven koppelen. Die is er natuurlijk wel, en die komt snel om de hoek kijken als je de voorbehoedsmiddelen weglaat en de natuur zijn gang laat gaan. De meeste mensen hebben toch een voorkeur voor het gezamenlijk opvoeden van hun kindertjes, en dan is het handig als papa en mama veel van elkaar houden. Dan gaan ze namelijk niet zo snel uit elkaar. En omdat de seks ze via de kinderen voor eeuwig aan elkaar heeft gebonden, is het best makkelijk als er ook een direct verbond van liefde tussen de twee bestaat. Als voorbeeld krijgen mijn kindertjes dus al een papa en mama die van elkaar houden, dus daar begint het indoctrineren al. Van kleins af aan zien ze toch die koppeling tussen seks en liefde (nee, niet letterlijk, ze zijn er niet bij, viespeuk). Niet alleen puur biologisch dus, maar ook aangeleerd, die drang om seks en liefde aan elkaar gekoppeld te willen zien. En eerlijk gezegd vind ik dat wel goed zo. Als het om mijn meisjes gaat, heb ik toch liever niet dat ze straks voor een breezer, of welk drankje tegen die tijd dan ook in de mode is, zichzelf verkopen. En als het om mijn meisjes gaat, wil ik toch het liefst dat ze leuke vriendjes (of vriendinnetjes voor mijn part) krijgen die hen lief vinden om wie ze zijn. Het kan toch niet anders, dat er ook jongetjes (of meisjes) peuters zijn, die straks jongetjes (of meisjes) pubers zijn, en nog weer later heuse jongetjes (...) jongvolwassenen, die meisjes niet alleen leuk vinden om hun lichaam, maar ook interesse hebben voor de rest van hun persoontje? Ik kan me ook nog steeds niet voorstellen dat de hele generatie van twintigers zich tegenwoordig zo gedraagt als de dame in kwestie in de uitzending van vanavond. Er moeten toch massa’s jongeren zijn, die seks zien als een uiting van liefde, in plaats van gewoonweg twee lichamen die elkaar bevredigen? En dan kun je die jongeren toch ook wel ergens anders vinden dan op de EO jongerendag? Maar ik zal het binnenkort eens aan mijn collega’s van die leeftijd vragen

Geen opmerkingen: