Mannen, heb ik geleerd, zijn geneigd falen buiten zichzelf te leggen, en successen aan zichzelf te danken. Vrouwen daarintegen wijten falen volledig aan zichzelf, en bij successen was het vooral de omgeving die ze tot hoge prestaties heeft weten te brengen. Externe en interne attributie, en ja, natuurlijk gegeneraliseerd. Je hebt altijd het manwijf en de sissyboy. En ja, ik schaar mijzelf doorgaans onder dat eerste soort. Maar goed, vandaag weer een fraai staaltje van mannelijke externe attributie meegemaakt. We gingen naar Sprookjeswonderland (zie ook de blog van mijn meiden), en natuurlijk hadden we van te voren het adres opgezocht. Ik zeg nog tegen Freek, zorg dat je tomtom-geval opgeladen is. Enfin, we waren er klaar voor, Enkhuizen, here we come.
Wij dus op de A10, en ik geef toe, mijn fout, ik had er niet zomaar vanuit mogen gaan dat mensen wel weten dat Enkhuizen een plaats is in Noord-Holland tegen het IJsselmeer aan. Tuurlijk, ik ben juf, ik ken mijn topografie een klein beetje (een heel klein beetje) en dat mag ik niet van iedereen eisen. Geef toe, mijn fout, mijn schuld, mea culpa, mea maxima culpa.
Dat Freek dus richting Amersfoort reed, was mijn fout, en mijn fout alleen. Dat vervolgens de tomtom uit viel, omdat Freek de oplader al weken niet kan vinden, is natuurlijk ook mijn schuld. Ik heb 'm vast kwijt gemaakt, en ik had een routebeschrijving uit moeten draaien, en eigenlijk moet ik heel goed weten hoe Freek zijn mobiel werkt, als ik dan met de hand de route moet nalopen. Tuurlijk. En als we dan op de terugweg een afslag missen, dan is dat natuurlijk ook mijn schuld. Zelfs al hield ik deze keer mijn mond, en leidde ik niemand af. In dat geval had ik moeten zeggen welke afslag we wel moesten nemen. Mijn schuld, mijn fout.
Dat het een erg leuke dag was, en dat Sterre genoot (en wij weer van haar) je snapt, dat lag helemaal aan Freek ;-)
Mirella
Geen opmerkingen:
Een reactie posten