01 juli 2011

Maak Henk en Ingrid blij!


Image: Idea go / FreeDigitalPhotos.net
Van sommige muziek word je blij,  van andere juist sip. Muziek waar ik blij van word, daar word jij misschien wel sip van. Zo houd ik over het algemeen niet zo van bepaalde Nederlandstalige muziek, maar Henk en Ingrid wel. Althans, gezien het voorstel van de PVV voor het  verplicht spelen van Nederlandse muziek op radio 2, vermoed ik dat ze erg van de 3J’s en Monique Smit houden.

In een recent onderzoek van Jolij en Meurs (2011) is gekeken of de stemming die mensen krijgen door te luisteren naar muziek, ook van invloed is op hoe ze anderen waarnemen. Die anderen waren in dit geval smiley poppetjes met ofwel lachende of wel sippe gezichtjes. De proefpersonen moesten op het ene knopje drukken als ze een blij poppetje zagen en op het andere knopje als ze een sip poppetje zagen.
Deze poppetjes waren een beetje lastig zichtbaar gemaakt door rondom de smiley’s visuele ruis te plaatsen.
Het bleek dat als mensen blij waren geworden van de blije muziek ze ook sneller blije poppetjes herkenden dan sippe poppetjes. Ook andersom. In sippe toestand, doordat ze luisterden naar sippe muziek, waren ze beter in het ontdekken van sippe poppetjes dan blije poppetjes. Muziek die je in een bepaalde stemming brengt, zorgt er blijkbaar voor dat je ook vooral dingen waarneemt die overeenkomen met je stemming.

Het grappige van dit onderzoek is dat er ook een effect van het draaien van muziek werd gevonden als er helemaal geen poppetje werd getoond. Als mensen per ongeluk toch dachten een gezichtje te zien, was dit als er blije muziek gespeeld werd vaker een blij gezichtje. Dus door blije muziek ga je zelfs blije mensen zien die er eigenlijk niet zijn!

Dat is mooi nieuws. Wij mensen zijn namelijk geneigd meer aandacht en tijd te besteden aan negatieve informatie dan aan positieve.  Zelfs als het feitelijk dezelfde informatie is. Zo maakt het meestal meer indruk dat 40% van de besmette patiënten sterft, dan dat 60% blijft leven.  Zo onthouden we eerder dat twee psychiaters frauderen met het PGB, dan dat we  inzien hoeveel mensen er heel gelukkig zijn met hun PGB. En zo verwerken we makkelijk informatie over criminele allochtonen en vergeten we  de hard werkende studenten met bijvoorbeeld een Marokkaanse achtergrond die ik dagelijks tegenkom.
Echter de conclusie die we kunnen trekken uit het onderzoek van Jolij en Meurs (2011) is dat we deze ‘negativity bias’ op een laag pitje zetten als we in een positieve stemming komen door naar vrolijke muziek te luisteren. We zijn dan meer geneigd positieve dingen te zien. Mogelijk zelfs waar ze niet zijn.

Dat lijkt me in de huidige tijd een prima idee! Op dit moment worden namelijk vooral negatieve dingen gezien die er niet zijn. De angst regeert onder de Henk en Ingrid’s van Nederland. Angst voor een “tsunami van moslims”, angst voor vrouwen (of stiekem toch mannen) in boerka’s en, aldus Verhagen ook angst voor ziektes via buitenlandse groentes.  De oplossing is derhalve simpel: we moeten Henk en Ingrid naar blije muziek laten luisteren! Worden ze vanzelf blij en bekijken ze de wereld met meer plezier en minder angst. Zien ze ook eens een glimlach op het gezicht van Ali en Fatima en bekijken ze hen met minder argwaan.  Misschien helemaal zo’n slecht idee nog niet dus, meer Nederlandstalige muziek op Radio 2. Als Henk en Ingrid daar nou blij van worden….

Jolij J, Meurs M (2011) Music Alters Visual Perception. PLoS ONE 6(4): e18861. doi:10.1371/journal.pone.0018861


Van welke muziek word jij blij? En van welke sip? In bovenbesproken onderzoek mochten de proefpersonen zelf de muziek meenemen waar ze blij en sip van werden. Reageer hieronder en meld welke muziek jou blij of sip maakt!

2 opmerkingen:

miepmiep zei

Muziek waar ik zelf blij van word:

Moeilijk kiezen, maar bijvoorbeeld American Jesus van Bad Religion. Blije klanken, met zeer kritische en briljante teksten, van "Punk Professor" Greg Graffin.

En sip is nog moeilijker, maar ik word wel sip van Janie's got a gun van Aerosmith vooral vanwege het thema.

ben zei

Interessant stukje op een leuke blog die ik zeker nog zal komen bezoeken!

Ter zake nu. Ik vrees dat ik een beetje een atypisch persoon ben wanneer het over muziek gaat. De muziek an sich heeft geen (merkbare) invloed op mijn humeur. Wel is het zo dat het luisteren naar muziek mijn emoties heel erg kan versterken. Dus: ben ik vrolijk dan zorgt muziek ervoor dat ik nog vrolijker wordt, en ben ik sip dan maakt de muziek me nog sipper dan ik al was. Het maakt niet eens zo gek veel uit wat voor muziek me dan aangeboden wordt. Een uitzondering misschien: een streepje Mozart kan er altijd wel in. Het zorgt er in ieder geval voor dat mijn rothumeur niet verder achteruitgaat.