Ukelele

Voor mijn verjaardag heb ik een ukelele gekregen. Echt een heel leuk en eenvoudig instrumentje. Als je een beetje gitaar kunt spelen (maar zelfs als je dat niet kan) kun je er al vrij snel een liedje op spelen. En dat past bij mij; snel resultaat zonder teveel moeite. Het gaat mij er namelijk vooral om lekker te kunnen zingen en mezelf een beetje te begeleiden.

De komst van de ukelele roept verschillende geluiden op. De wat oudere generatie gniffelt wat over Nico Haak en kan het niet laten te zingen “De ukelele, dat wij dat nou willen”. De jongere generatie waar ik mij gelukkig ook tussen bevind (nee, ik hoor er zelf niet bij, maar zit er wel de hele dag tussen) weet dat het in principe cool kan zijn gezien de enorme hoeveelheid serieuze muzikanten die zich inmiddels ook op het ukelele veld heeft begeven en dat een tuthola van 39 met een ukelele al meteen een stuk minder cool is. Maar dat laatste zeggen ze natuurlijk niet. Dan heb je nog de vrouwen van mijn leeftijd, die het vooral met Brigitte Kaandorp associëren. Er zijn ergere dingen.

Het interesseert mij echter niet zo gek veel wat iedereen vindt. Ik heb er echt plezier in. Ik speel en zing vol vuur “Somebody that I used to know” en maak mijn familie ouderwets gek, door honderdduizend keer datzelfde liedje te spelen.

Ik verheug mij er ook op om de liedjes die ik zelf zo’n 22 tot 18 jaar geleden maakte weer eens te spelen. Zo jammer dat ik de map met al mijn liedjes nergens meer kan vinden!!! Daar baal ik ontzettend van. Waarschijnlijk niet zo vreselijk lang geleden bij het oud papier beland. Hoewel ik me haast niet kan voorstellen dat ik dat over mijn hart kon verkrijgen….er zit zoveel hartstochtelijke passie in die liedjes! Wat overigens niks zegt over de kwaliteit…... Hoe dan ook, ik heb wel twee bandjes gevonden waar ik al mijn liedjes op heb ingespeeld. Zodat ik altijd nog zou weten hoe ook al weer de melodie was. Want op papier staan alleen de tekst en de akkoorden. Met het papier kwijt ben ik erg blij met de bandjes die mij niet alleen de melodie geven maar waaruit ik natuurlijk ook gewoon de tekst en de akkoorden kan ontleden.

Maarja….cassettebandjes……anno 2012. Nu nog even een moment en de juiste apparatuur en snoertjes zien te vinden om dat over te zetten naar digitale bestanden. En dan is het natuurlijk spannend of de bandjes niet te veel plakken, en de apparatuur waar ik het op afdraai wel voldoende in orde is om de boel niet in de soep te laten lopen. Tricky nog dus! Maar wat ben ik nieuwsgierig naar hoe het ook weer klonk, en wat wil ik er een aantal graag nog eens spelen!

Ik herinner me “Wat je ook zegt, wat je ook doet, het doet er allemaal niet toe. Niet dat ik zoveel zinnigs zeg of doe, maar ik word van jou zo moe”, over een vriendin die me ongelooflijk de keel uit hing. “Sweet dreams”, een slaapliedje voor mijn toen nog babyneefje Kevin (en inmiddels opgeschoten kerel van 21). Dan hebben we nog "Grensgeval", en wat dacht je van “Kommer en kwel”? Een gevleugelde uitspraak van een goede vriend (Rudie) die ik heb omgezet in een liedje. Toch jammer hoe dat soort dingen verwateren….(maar heb hem nog op facebook hoor! *Hoi Rudie!* ). En dan hebben we nog “Seems to be your sister”, over Thomas, die meer leek te zien in zijn zusje, dan in mij. En natuurlijk het zoetsappige  aan Freek opgedragen “Don’t ever let the child in your eyes disapear, don’t let him slip away out of your heart. The look that’s in your eyes, makes me melt, makes me love you. ...”

Enfin, julie zullen er vast binnenkort meer van merken :-P