Janken en Jengelen

Image: akeeris / FreeDigitalPhotos.net

Na al het politiek geneuzel van de laatste dagen, heb ik zwaar behoefte aan een wat lichter onderwerp, een beetje dichter bij huis. Ook zin om een psychologisch getint blogartikel te publiceren? Doe mee aan de blogkermis psychologie!

“Isn’t she lovely, isn’t she wonderfull”, dat liedje speelde door mijn hoofd terwijl ik naar mijn pasgeboren tweede dochter keek, die heerlijk tegen me aan lag. Inmiddels al weer ruim 4 jaar geleden, overigens. En ze was (en is) ook lovely en wonderfull, natuurlijk. Maar toch zei ik na 6 weken tegen mijn man, quasi grappend: “Ik hoef d’r niet meer”. Echt leuk was het grapje niet, en ik vond het ook helemaal niet leuk. Want wat was ik moe. Doodmoe van het ’s nachts wakker gehouden worden, en overdag niet bij kunnen komen vanwege haar allerliefste oudste zusje (destijds 2 ½) die ook nogal wat aandacht behoefde. ‘s Nachts wakker van het huilen van de jongste, en overdag geïrriteerd door het jengelen van haar grote peuterpuber zus. Wat een ellende.

Ik ben het aan mijn kinderen verplicht te melden dat ik eigenlijk best makkelijke kinderen heb. De oudste sliep doorgaans gewoon lekker door de nachtelijke huilbuien van haar zusje heen en nog geen week na het plaatsen van mijn jongste op marktplaats (nee, niet echt) sliep ze  al hele nachten door. Ik heb dus eigenlijk niets te klagen.

Alleen zo nu en dan, als er ’s nachts eentje wakker wordt door een enge droom of een nat bed, roepen ze altijd om mama en moet ik er uit om een en ander op te lossen. En daar word ik steevast kei chagrijnig van.

Gisteren las ik op nu.nl over een onderzoek waarbij geluiden als huilen van baby’s, en jengelen werden vergeleken met zaagmachinegeluiden, stilte en gewone spraak van volwassenen. Ze waren zo vriendelijk het originele artikel bij te voegen, zodat ik het zelf kon lezen en ontdekken dat Nu.nl het niet helemaal correct weergaf. Maar dat terzijde.

Op het onderzoek zelf valt nog wel iets af te dingen. Zo werd het gejengel, waarvan ze aangaven dat dit doorgaans wordt ingezet door peuters tussen de 2 en de 4, in het experiment door volwassenen gedaan. Volgens de onderzoekers was het niet mogelijk om een opname van een minuut te maken van een jengelend kind. Guess again! Ik ken er wel een paar. Kom maar halen, dat geluidsfragment!

Maar goed, terug naar de resultaten. Het bleek dat met name het jengelen mensen van hun werk hield, maar ook huilende babies en geluiden van mensen die op zo’n pieptoontje tegen kleine kinderen praten (‘motherese’). Bij het maken van sommetjes werden ze namelijk zo afgeleid door deze geluiden dat ze minder sommetjes maakten dan tijdens stilte. Terwijl mensen dus niet minder sommetjes maakten als ze met zaagmachinegeluiden werden geconfronteerd.

Dat mensen worden afgeleid door jammer en gemekker, vind ik niet zo opzienbarend. Waar ik de nadruk op wil leggen, is dat er GEEN VERSCHIL WAS TUSSEN MANNEN EN VROUWEN. Ha! Mannen worden dus net zo hard afgeleid! Hoe kan het dan toch zijn dat mijn man echt NOOIT wakker wordt van het gehuil. Echt, hij doet het niet expres, en ik mag hem ook het bed uit schoppen om naar haar toe te gaan zo vaak ik wil. Maar voordat ik hem er dan uit heb is het kind hysterisch en ik ondertussen zo wakker dat ik net zo goed zelf kan gaan. En dat doe ik dan ook meestal.  

Ook interessant was het percentage fouten dat gemaakt werd. Het bleek dat mensen meer fouten maakten tijdens het jengelen (en dat IS ook een partij irritant!) dan tijdens

‘motherese’ of machinegeluiden. Wat dit in ieder geval wil zeggen, is dat gejengel het meest verstorende geluid was. Geen wonder dat ik in de tijd dat mijn tweede net was geboren, het gejank ’s nachts meestal nog wel redelijk adequaat kon oplossen, maar dat mijn arme oudste het overdag moest bezuren. Het is tenslotte wetenschappelijk bewezen, dat gejengel gewoon zwaar irritant is.

Wat ik dan weer vooral heel opvallend vind, is dat er ook een sekseverschil werd gevonden. Alle geluiden bij elkaar genomen, maakten mannen gemiddeld meer fouten dan vrouwen. Let op, hè! Heb je dat goed begrepen? Mannen maakten dus meer fouten dan vrouwen tijdens huilen en jengelen.

De sekseverschillen nog even samengevat: mannen en vrouwen zijn net zo afgeleid door allerlei kindergeluiden, maar mannen hebben er MEER LAST VAN!!!!

Nog meer reden, lijkt mij, dat ze er ook iets aan doen. Hou dus op met net doen alsof je slaapt, en ga dat kind troosten. En niet hier mee naar toe nemen. In eigen bed laten. Laat me slapen!