Sint 2.0

Sinterklaas is dit jaar extra levendig. Hij was eigenlijk altijd een tikje geïrriteerd en helemaal niet zo’n vrolijkerd. Beetje cynisch soms zelfs.  Maar het afgelopen jaar  heeft hij waarschijnlijk een zonnige zomer gehad. “Dag hoor!” zegt hij alsmaar opgewekt. Dat heb ik ‘m voorheen nooit horen zeggen. Zijn mijter stond nota bene olijk achterstevoren tijdens de intocht in Dordrecht, hij loopt als een kievit en Amerigo lijkt ook een verjongingskuur te hebben ondergaan....

Ook bij ons thuis is Sinterklaas dit jaar een beetje anders. Veelbetekenende blikken en van die ‘quote-unquote’-vingertjes van onze zevenjarige oudste dochter als ze het over “Sinterklaas” heeft, terwijl ze ondertussen stiekem toch maar wel haar verlanglijstje in haar schoen stopt. Gewoon in onze handen drukken is voor haar toch net een brug te ver. Haar zusje van bijna 5 heeft dit jaar eindelijk een beetje in de gaten wie Sinterklaas en Zwarte Piet nou zijn, en zingt alle liedjes vrolijk mee. Met haar kunnen we vast tot ver in haar tienerjaren genieten van het schoen zetten. Heerlijk hoe die twee zo op elkaar lijken, en tegelijkertijd zulke uitersten zijn.

Ja, ik ben een Sintfan. Gek genoeg wil ik wel graag de regie houden. Ik ben een controlfreak op Sintgebied. Een ondankbare, irritante controlfreak in vele ogen, ongetwijfeld. Ik houd er niet van als de een of andere HulpSinterklaas op andere plekken cadeautjes voor mijn kinderen achterlaat, terwijl de Sint zelf nergens te bekennen is. Sinterklaas weet heus wel waar wij wonen, stop het gewoon in dezelfde zak! Maar ja, als het bij ons thuis op 5 december uit de zak komt, dan ziet de goedbedoelende HulpSinterklaas natuurlijk niet de blije gezichtjes. Dat snap ik wel. Alleen wordt zo die hele decembermaand wel een brij van cadeautjes, waarvan geen kind nog de waarde in ziet. Ze weten vaak niet eens meer wat ze allemaal hebben gekregen.

En het gaat nog verder, ook rond kerst heb ik het liefst alles onder controle. Een dagje voor kerst is de jongste jarig en de hele familie komt dan op visite. Natuurlijk heeft iedereen dan ook een cadeautje voor  mijn meisje bij zich. Vanzelf, ze is jarig!

Wat ik echter wel frustrerend vind, is dat sommige familieleden het nodig vinden om ook voor onze oudste, en zelfs voor ons, cadeautjes mee te nemen. “Voor onder de kerstboom”. Heel lief natuurlijk, maar dan moeten we dus 1 dag na haar verjaardag, en 20 dagen na Sinterklaas (om van de HulpSinterklaas-momenten maar niet te spreken) wéér cadeautjes uit gaan pakken.

Ik denk niet dat mijn jongste met haar verstandelijke beperking überhaupt het verschil tussen al die dagen snapt. En dat vind ik jammer. Ik wil gewoon dat zij haar verjaardag als HAAR verjaardag beleeft. En niet als een tweede Sinterklaas of derde kerstdag. Dat niet alle dagen vol cadeautjes zitten. Ik wil haar bijbrengen dat ze dan speciaal is. Dat het haar dag is. En ik wil niet een dag later weer met zijn allen cadeautjes uit zitten te pakken. Geen cadeautjes onder mijn kerstboom!

Waarom moet het toch per se met kerst?  De kerstman is gewoon Sinterklaas met een slappe hoed, en die is al langs geweest, het kindje Jezus kreeg zelf cadeautjes maar verstopte ze niet onder een palmboom voor de os en de ezel, en het heidense feest van het licht (wat ik als atheïst zelf maar verklaar te vieren, om de aanwezigheid van een kerstboom in mijn huis te rechtvaardigen) heeft ook weinig met cadeautjes uit te staan. Als het dan toch niks met kerstmis te maken heeft, dan kunnen die cadeautjes toch net zo goed op een ander moment worden uitgedeeld? Zodat de met liefde uitgezochte presentjes de aandacht krijgen die ze verdienen? Verzin je eigen feestje! Een ‘het is lente’ partij!  De zomervakantie begint! Kies een willekeurige dag in een saaie maand. Wees creatief!

Maar ja, ik roep dat soort dingen al jaren en niemand luistert. Misschien ben ik ook wel gewoon een ondankbaar kreng en moet ik het waarderen dat men iets leuks koopt voor mijn kindjes en voor ons.  Het is natuurlijk lief bedoeld en er zit geen enkele kwade gedachte achter.  Mijn man snapt niet waar ik mij druk om maak, en effect heeft het ook al niet, dus wellicht moet ik het inderdaad gewoon loslaten. Niet meer zo sceptisch en geïrriteerd, maar licht, losjes en vrolijk. Net als de Sint.