Onbegrijpelijk

Dat mannen en vrouwen nogal eens elkaar verkeerd begrijpen, is misschien wel het gevolg van evolutie. We hebben ons in het verleden op zo'n manier voortgeplant, dat juist die mannen die geen snars van vrouwen begrijpen zijn overgebleven, samen met sufferds van vrouwen die ondanks dat de mannen hen niet begrijpen, ze toch de kans (blijven) geven kinderen op de wereld te zetten. Of zoiets.

Carin Perilloux is in mei 2011 gepromoveerd op een aantal onderzoeken die dit onder de aandacht hebben gebracht (Perilloux, 2011). In een van haar onderzoeken liet ze 96 mannelijke studenten en 103 vrouwelijke studenten speeddaten. Van tevoren maakten de respondenten een inschatting van hun eigen aantrekkelijkheid en werd gemeten in hoeverre ze ‘zin’ hadden in een kortstondige seksuele relatie. Dan spraken ze 3 minuten met iemand van het andere geslacht en daarna beoordeelden ze de ander op een aantal kenmerken, waaronder fysieke aantrekkelijkheid. Verder gaven ze aan in hoeverre ze dachten dat de ander seksueel in hen was geïnteresseerd en natuurlijk in hoeverre ze zelf in die ander waren geïnteresseerd.

Mannen bleken de mate waarin vrouwen in hen geïnteresseerd waren te overschatten. Met name als een man wel zin had in een 'vluggertje', dacht hij dat zijn gesprekspartner meer in hem geïnteresseerd was, dan ze daadwerkelijk was. Ook een man die nogal overtuigd was van zijn eigen fysieke aantrekkelijkheid, dacht vaker dat zijn gesprekspartner hem wel een lekker ding zou vinden terwijl dat niet het geval was.

Het meest lieten de mannen zich echter in de luren leggen als het een voor hen erg aantrekkelijke vrouw betrof. Hoe aantrekkelijker een man een vrouw vond, hoe meer hij ook verwachtte dat de vrouw wel in hem geïnteresseerd zou zijn.

Kortom, oversekste mannen die zichzelf nogal leuk vinden, maar dat niet zijn, denken dat vrouwen echt reuze graag door hen genomen willen worden, maar hebben het ontzettend fout. Gek genoeg, hebben vrouwen dit alles niet door, en onderschatten ze steevast de mate waarin mannen seksueel in hen geïnteresseerd zijn. 

Het is voor toch al niet zo aantrekkelijke mannen natuurlijk ook wel erg zonde als ze een keer een vrouw missen die wel in hun geïnteresseerd is. Als het evolutionaire doel van mannen het produceren van zoveel mogelijk nageslacht is, dan moet je als succesvolle reproductiemachine niet te verlegen zijn met je zaad, en juist je kans grijpen bij aantrekkelijke (jonge, mooie en dus gezonde) vrouwen en het risico dat je afgewezen wordt op de koop toenemen. Je zou het maar niet proberen terwijl het had kunnen lukken en de kans op prachtig nageslacht mislopen. Dat zou vanuit evolutionair oogpunt een kostbare misser zijn!

Kortom, wie maar vaak genoeg probeert, heeft ook wel eens succes. Het rücksichtslos geloven in de eigen aantrekkelijkheid en het overschatten van de interesse van vrouwen is derhalve een effectieve overlevingsstrategie gebleken.

Vrouwen onderschatten daarentegen juist in hoeverre mannen in hen geïnteresseerd zijn. Dit is misschien om die ongewilde seksuele interesse van mannen een beetje te temperen, om enigszins sociaal wenselijk te blijven qua seksuele reputatie, of het zorgt er voor dat de echt geïnteresseerde mannen een beetje meer moeite moeten doen, tot de echte aanhouder overblijft, en wint. Dat laatste is evolutie-technisch wellicht de meest passende verklaring.

Vrouwen zijn vanuit evolutionair perspectief niet op zoek naar korte seksuele interacties, maar willen een man aan zich binden (vb. Buss, 2005). Er voor zorgen dat hij bij haar blijft en voor de kinderen zorgt. Misschien heden ten dage niet meer zo nodig. Niettemin schakel je zo'n geëvolueerd trekje niet zomaar even uit.

Ik associeer maar even verder. Vrouwen die zich uit mededogen voor de geile man klakkeloos en gewillig voor ieder behoeftig exemplaar neerwierpen, produceerden misschien wel nageslacht maar selecteerden niet de mannen die bleven. Ze koos niet de man die haar en haar kinderen verzorgde en in leven wist te houden, maar trof in plaats daarvan alleen de ‘zaad-in-het-rondte-slingeraar’.  De kans dat je nageslacht zonder man, die af en toe een hertenbokje schoot en langs kwam brengen, bleef leven was dan kleiner. Wat misschien  verklaart dat dit type vrouw niet de overhand heeft gekregen, aangezien haar genen  niet meer werden doorgegeven. Vrouwen die mannen begrijpen, zijn evolutionair gezien gewoon geen survivors.

Nee, vrouwen hebben liever een man die wat langer blijft. En de kans dat die man langer blijft om voor jou en je nageslacht te zorgen, is misschien wel groter als hij een beetje extra veel moeite voor je heeft gedaan. Zolang hij niet begrijpt dat zij niet wil, en zij denkt dat hij niet wil, kunnen ze om elkaar heen blijven draaien totdat ze uiteindelijk wel wil (de aanhouder wint, tenslotte) en zij ook begrijpt dat hij wil. De kans dat de man na al die moeite dan ook maar blijft hangen, kan wel eens met cognitieve dissonantie (Festinger, 1957) te maken hebben. Als ik er zoveel moeite voor heb gedaan, zal het ook wel de moeite waard zijn.

Gelukkig maar, dat we dus geen snars van elkaar begrijpen. Anders waren we allang uitgestorven.
En wie mij niet begrijpt?  Nouja. Die zal dan wel een man zijn.

Buss, David M. (2005). The handbook of evolutionary psychology. Hoboken: Wiley
Festinger, L. (1957). A theorie of cognitive dissonance. Evanston, IL: Row, Peterson
Perilloux, C.J. (2011) Sexual Misperception: Individual Differences and Context Effects (Dissertation). Retrieved from: http://repositories.lib.utexas.edu/bitstream/handle/2152/ETD-UT-2011-05-2879/PERILLOUX-DISSERTATION.pdf