Lieve Mirella,
Hier een brief van mij, aan jou, mezelf. Ik ben nu 38,
bijna 39 en schrijf aan jou, 17, bijna 18. Ik weet dat je het moeilijk hebt. Zoveel speelt in jouw leventje,
vooral dingen die achteraf niet meer zo belangrijk lijken, maar die jouw leven
op dit moment bepalen.
Als eerste wil ik dan zeggen dat je ouders het echt goed met
je voor hebben. Hopeloos ouderwets, natuurlijk, maar ook wel lief. Je kunt ze
ook niet kwalijk nemen dat ze op hun leeftijd er wat achterhaalde denkbeelden
op na houden. En je moet nog maar zien hoe je later met jouw kinderen omgaat… Je
hoeft het niet met ze eens te zijn, maar misschien valt er een soort ‘agree to
disagree’ verstandhouding uit te slepen.
Binnenkort zul je als peettante gevraagd worden voor je neefje.
Natuurlijk een hele eer, en heel bijzonder. Tenslotte is het al een wondertje dat
hij er nog is, met zijn hartafwijking. Gelukkig zijn de dokters in jouw tijd een
stuk knapper dan zo’n 20 jaar geleden toen je zus Petra geboren werd. Helaas betekent
de vraag van je zus of jij peettante wil worden ook dat je uit moet komen voor het feit
dat je al een tijdje niet meer in de god van jullie ouders gelooft. Maak je niet druk, het zal even moeilijk voor ze zijn, maar je ouders kunnen het wel een plaatsje geven.
Tenslotte viel het ze heus al een tijdje op dat je op zondag niet mee ging en
net zo lang in bed bleef liggen totdat de kerkdienst voorbij was.
Wat ik je verder kan verklappen is dat je huidige vriendje
geen blijvertje is. Ook al heb je dat nu nog niet helemaal in de gaten. Het is
een goede jongen, maar geen goede jongen voor jou. Hij bevestigt jouw
onzekerheid en jij hekelt zijn (enigszins overdreven sterk ontwikkelde)
arrogantie. Je snapt niet wat hij in je ziet, hij heeft tenslotte alleen maar
commentaar, maar hij geeft echt om je. Ook al zul je dat pas jaren later ontdekken!
Dus probeer er gewoon van te genieten en zie ook eens zijn leuke kanten.
En het heeft ook goede bijwerkingen! Denk bijvoorbeeld eens aan
de vrijheid die je van je ouders hebt gekregen dankzij zijn aanwezigheid! Meid, geniet ervan zolang het duurt en zie
het als een oefening voor het echte werk. Je wilde toch al niet met je eerste vriendje trouwen, weet je nog? Net als
je zus? Dat zou pas het toppunt van sufheid zijn!
Die ware komt snel genoeg langs, geloof me…
Dit jaar doe je eindexamen. Het eerste schoolonderzoek heb je
een beetje verpest. Maar maak je niet druk. Het komt goed en je slaagt met een nette
cijferlijst. Je weet nog niet helemaal zeker wat je straks gaat studeren, en je twijfelt nog tussen rechten en psychologie.
De keuze die je uiteindelijk zal maken, zal de juiste zijn. Dus heb vertrouwen
in jezelf en kies gewoon dat wat je het leukste lijkt. Je loopbaan zal je via een omweg uiteindelijk
daar brengen waar je wilt zijn (waar ik nu ben), en vandaar zien we wel weer. Geloof
me, het komt wel goed. Je kunt altijd nog gaan lesgeven :-)…(those who can, do, those
who can’t, teach).
Vriendinnen zijn niet helemaal jouw ding, he? Meisjes heb je
altijd al een ingewikkeld soort mensen gevonden, en menig man is het met je eens.
Kies voor de vrienden waar je in wilt investeren en laat anderen los. Maar realiseer
je wel dat je zelf ook een vrouw bent en probeer eens wat begrijpender te zijn
en zo nu en dan iemand te vergeven. Je bent zelf ook niet perfect, tenslotte. Vrienden zijn best handig, weet je? Je hoeft
er niet veel te hebben, het zal je altijd prima af gaan met een handjevol, maar
zorg er voor dat je de vrienden die je hebt koestert en de aandacht geeft die ze
verdienen. Er komen tijden dat je ze nodig hebt, en dan ben je blij dat je ze
er zijn!
Maak gebruik van je talenten. Je kunt zingen: zing! Je kunt
schrijven: schrijf! Je kunt leren: leer! Je hoeft niet in alles meteen tot de
top te behoren maar geef het zeker niet op voordat je goed en wel begonnen bent.
Ontwikkel jezelf en geniet van je vooruitgang. Het is ‘maar’ een hobby, dus heb
het leuk. Het zou geweldig zijn als je niet pas op je 29e in je eerste
bandje stapt, en dat al veel eerder durft...
Tot slot wil ik je alle goeds toewensen. Wees lief voor jezelf, je moet nog een tijdje met
jezelf vooruit. Het komt goed, allemaal, echt waar!
Liefs,
Mirella
P.S. Knuffel Blacky nog eens extra goed, wil je? Ook namens
je toekomstige zelf?
Lieve Mirella,
Ik schrijf je deze brief terwijl ik nu 38 ben, bijna 39. Bijna
van middelbare leeftijd, zullen we maar zeggen. Jij bent nu 59. Bijna 60. Nog 5 jaar werken, nog 6, nog 7? Wie zal het zeggen.
Ik ben benieuwd hoe het jou is vergaan. Ik denk en geloof (en
hoop!) dat je nog altijd gelukkig getrouwd bent met je mannetje. Al 41 jaar samen,
afgelopen december, is het niet?
En binnenkort al weer 24 jaar getrouwd. Volgend jaar groot feest? Of hou je het klein zoals
de bruiloft zelf? Ach, wat een mooie herinnering is dat. Ik hoop in elk geval dat jullie het in goede gezondheid samen mogen vieren.
Op dit moment ben ik heel blij met mijn werk. Ik geniet ervan
en kan me erin ontwikkelen. Ik weet natuurlijk niet hoe het leven er over 21 jaar
uit ziet. Werk je nog steeds op de hogeschool? Als docent? Of doe je iets anders? Heb
je je weer laten omscholen, of ben je gewoon doorgegroeid? Ik weet het niet en
ik heb ook nog niet direct ideeën over waar ik op de lange termijn naar toe wil.
Voorlopig kan ik mij ontwikkelen als docent en als onderwijsontwikkelaar, en alles
wat daar omheen speelt. Dat vind ik nu meer dan genoeg.
Hoe is het met je dochters? Met Sterre, met Lieve? Ik heb altijd
gedacht dat Sterre wel zal gaan studeren en haar eigen boontjes kan doppen. Misschien
is ze wel een jaar gaan reizen. Lijkt me geweldig! Ik ben ook zo nieuwsgierig welke studie ze heeft gekozen. Misschien
ook wel psychologie, als ze maar iets heeft gekozen waar ze zich goed bij voelt
én waar een leuke boterham mee te verdienen valt. Ze lijkt op jou. Vind je niet?
Ze is nu….bijna 29 denk ik? Misschien ben je dan wel al oma? Wie weet!
Over Lieve maak ik me meer zorgen. Jij weet meer dan ik! Ze
moet nu 26 zijn. Hoe ver heeft ze zich ontwikkeld? Is ze zindelijk geworden? Kan
ze lezen? Schrijven? Kan ze zelfstandig door de buurt fietsen, of misschien zelfs
met het openbaar vervoer reizen? Heeft ze een baantje of een andere bezigheid
om haar tijd zinvol te vullen? Ik heb altijd gedacht dat ze misschien op de kinderboerderij
zou kunnen werken, en ze zal vast veel plezier beleven aan een koor of iets dergelijks.
In mijn tijd wordt er echter flink bezuinigd op de zorg en alles wat het leven
voor de zwakkeren in de samenleving mooier maakt, dus het is wel de vraag of het
allemaal haalbaar blijft en Lieve over 21 jaar nog steeds vrolijk, gezellig en lief
is. Ik geloof niet dat ze ooit aan een ketting zal zitten, zoals Brandon zat (kun
je je die nog herinneren? Die was op het nieuws een tijdje terug omdat hij als kind
met een verstandelijke beperking vastgeketend zat omdat hij soms agressief kon
worden) maar dat het allemaal niet meer vanzelfsprekend is dat je een prettig leven
kan leiden als mens met een beperking wordt momenteel wel pijnlijk duidelijk.
Ook jij zult je nog wel steeds zorgen maken over Lieve. Wat gaat
er met Lieve gebeuren, als jij en Freek er straks niet meer zijn. Ze heeft natuurlijk
Sterre, maar die heeft haar eigen leven en zo hoort dat ook. Natuurlijk zal er
een instelling zijn waar ze zal kunnen wonen. Maar zal die recht doen aan haar vrolijke,
lieve karakter? Zal ze daar blij zijn, en mensen hebben die van haar houden? Misschien
heb jij er al wel iets voor geregeld. Ik hoop het!
In elk geval spaar ik vast, goed? Net als voor Sterre trouwens,
zodat ze straks kan gaan studeren, want ook daar wordt steeds harder op bezuinigd!
Veel liefs,
Mirella
P.S. Zullen we afspreken dat je mij terug schrijft, om me antwoord te
geven op mijn vragen? Dat zou geweldig zijn!
1 opmerking:
Dat is wel héél apart om brieven te schrijven aan jezelf in verleden en toekomst. Mooie schrijfstijl heb je trouwens.
Een reactie posten