Veelventerij

Vandaag is het Valentijnsdag. De dag van de liefde. Een commercieel gebeuren, natuurlijk. Maar toch altijd leuk om een lief berichtje, kaartje, bloemetje of dinertje van je geliefde te krijgen. Ach, de liefde.

Ik heb een hele leuke man. Een lekker ding, creatief, lief, vriendelijk, tikje neerslachtig, van die ogen waar ik nog steeds in weg kan zinken, goed verzorgd, intelligent. Helemaal goed.

Ik las ooit eens ergens dat de liefde als het maken van een mooie tekening is. Met je grote liefde kun je prachtige kunst maken. Het is mooi, het is heerlijk, het is geweldig. En je kunt  met al die kleuren veel variëren en allerlei kleurschakeringen maken. Maar toch zijn er mensen, die kleurtjes hebben die jouw lief niet heeft. En soms, wil je die kleurtjes ook wel eens gebruiken. Niet dat je al die andere kleurtjes kwijt wilt, zeker niet. Maar gewoon, eens iets anders….

Mijn lief heeft dat ongetwijfeld bij mij. Ik ben best wel lief, creatief, intelligent en gezellig. Maar ook praat ik te veel, zeur ik te lang en maak ik er een enorme puinhoop van (en dan heb ik het gewoon over ons huis). Hij zal heus wel eens vrouwen tegengekomen zijn, die wel in staat zijn een huishouden te draaien, minder praten en veel zorgzamer zijn dan ik.

Nee dit is geen pleidooi voor een vrij huwelijk. Zeker niet. Back off vrouwen! Die man is van mij. Afblijven. Stop. Ho. Mijn. En omgekeerd geef ik mijn lief  natuurlijk hetzelfde alleenrecht op mijn persoon.

Maar even goed. Strikt bekeken. Puur kijkend naar mijn eigen egoïstische zelfje. Als ik eerlijk ben, zou ik best wel meerdere mannen willen hebben. Het lijkt me wel wat, een soort harem. Niet eens voor de seks. Dat lukt me toch maar met een man te gelijk  (oke, dat kan ook natuurlijk wel, maar nee, die behoefte heb ik dan weer niet). Gewoon, een man voor elke bui. Een lieve, zorgzame, creatieve sparringpartner, voor meestal.  Een stoere waaghals voor de avontuurlijkere dagen. Een  vaderfiguur met goede raad op de schaarse momenten dat ik behoefte heb aan iemand die het allemaal beter weet. En, belangrijk, natuurlijk wel allemaal alleen van mij. Mijn harem.

Gek genoeg laten mannen zich zelden omlullen tot dergelijke constructies, terwijl er toch culturen en gevallen genoeg bekend zijn waarin vrouwen wel akkoord gaan met deze voorwaarden. Zo heel gek is dat natuurlijk ook weer niet, als je het vanuit de evolutie bekijkt. Als je het puur over het voortbestaan van de soort hebt, is het als man best logisch dat je meerdere vrouwen hebt. Je kunt ze allemaal bezwangeren, en zolang je ze onder je hoede en de duim weet te houden kun je er redelijk zeker van zijn dat je ook alleen je eigen nageslacht opvoedt. Dat levert wat op. Het kost daarnaast ook wel wat, natuurlijk. En voor de vrouwen heeft het op zich ook voordelen. Je weet tenminste waar je man zijn zaad laat, en je hebt altijd een oppas bij de hand.

Maar, er zitten meer kanten aan de evolutie, biologie, of hoe je het wilt noemen. Het kan ook anders, en er zijn ook redenen om juist vrouwen meerdere mannen te gunnen. Tenslotte is het ook bekend dat vrouwen op bepaalde tijden van hun cyclus, behoefte hebben aan een ander soort man, dan op andere tijden (vb Gangestad, Garver-Apgar, Simpson, Cousins, 2007). Vrouwen willen tijdens de eisprong vooral die stoere, sterke man met die stevige kaaklijn, terwijl ze de rest van de tijd de voorkeur geven aan het zorgzamere, standvastige type. In wetenschappelijke artikelen zul je de conclusie die ik trek niet zo zwart op wit vinden, maar vrouwen willen dus eigenlijk een kind van de stoere bink, en hebben dan liefst het betrouwbaardere type om voor dat kind te zorgen.  Enfin, afgezien van welke man je nu je kinderen laat verwekken, blijft het dus wel een gegeven dat wij vrouwen gewoon wel eens afwisseling van man willen.  

Dus.

Ben ik nu de enige die dit toe durft te geven, of zijn er meer vrouwen die geen bezwaar zouden hebben tegen veelventerij?

Gangestad, S. W., Garver-Apgar, C. E., Simpson, J. A., & Cousins, A. J. (2007). Changes in women’s mate preferences across the ovulatory cycle. Journal of Personality and Social Psychology, 92 , 151-163.