Bijna is het zover! De operaties staan gepland, ik heb een corona test gedaan, ik heb de vragenlijst ingevuld voor een studie over de invloed van narcose op het slaapritme. We kunnen beginnen.
Ben ik zenuwachtig? Dat valt op zich mee.
Maar het zit natuurlijk voortdurend in mijn hoofd, het houdt me soms tóch
eventjes uit de slaap en mijn lijf laat merken dat er stiekem wel degelijk
stress in zit. Het is natuurlijk ook best spannend.
Mijn zorgen gaan niet zozeer over mijn eigen operatie. Daar heb
ik toch geen controle over en hoe ik me achteraf voel zie ik dan wel weer. Waar
ik wel bang voor ben is dat het om de een of andere reden op het laatste moment
niet door kan gaan. Dat is best een reële gedachte, want er kan van alles
gebeuren waardoor de niertransplantatie op het laatste moment afgeblazen moet
worden. Spoedgevallen, een zieke chirurg, een verkoudheid bij de ontvanger. Dat
soort dingen. Dat is normaal al zo, maar nu met Covid-19 is het allemaal nog
net iets onzekerder.
Maar waar ik het meest bang voor ben is dat ik het zelf “verpest”.
Stel dat ik ineens door alle witte jassen een veel te hoge bloeddruk heb? Of stel
dat ik van de trap val en mijn beide benen breek, kan het dan nog wel door
gaan? Vandaag besloot op de snelweg iemand vlak voor mijn neus dat ‘ie tóch liever
dezelfde afslag nam als ik. Ja, hoor eens. Als je mij dood rijdt, heb je straks twee levens op je geweten! Of misschien niet...ik heb een
donorcodicil…. gaat mijn nier dan naar iemand bovenaan de wachtlijst of nog
steeds naar “mijn” ontvanger?
Dat soort gedachten
spelen dus door mijn hoofd. Ik voel mij de laatste dagen ineens
verantwoordelijk voor twee levens in plaats van een. Ongeveer zoals bij een
zwangerschap. Ik ben zelfs een beetje extra gaan letten op wat ik eet.
In een klein
onderzoek is aangetoond dat een calorie- en eiwitarm dieet goed is voor zowel
donor als ontvanger. Nou heb ik mij niet op de synthetische shakes gestort,
zoals in dit onderzoek, maar ik heb de laatste dagen wel mijn vaste ontbijt met
volle yoghurt vervangen door volkoren boterhammetjes en heb gezorgd voor
vitamientjes door extra fruit te eten. Even een beetje minder snoepen en níet
twee keer opscheppen tijdens het avondeten, moeten zorgen voor minder calorieën
Een beetje afvallen kan sowieso geen kwaad. Sinds ik besloten
heb dat ik in de overgang zit, vliegen de kilo’s er aan en zeker met al het
thuiszitten sinds maart vorig jaar is
mijn gewicht niet helemaal meer op een wenselijk niveau. Ondanks dat ik ook
netjes 2 a 3 x per week een rondje hardloop. Het zit ‘m
dus vast in de hormonen, maar helaas kan ik
daar niks aan doen. Ik zal als ik wil afvallen zelf iets moeten doen.
Laat ik maar beginnen met het verwijderen van mijn linkernier. Hoeveel zou
zo’n ding eigenlijk wegen?*
*Zo’n 160 gram, dus dat gaat helaas niet enorm helpen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten