Een collega van mij vertelde laatst tijdens de lunch over
een Marrokaanse studente die na een tijdje haar niet gesproken te hebben,
getrouwd en zwanger bleek te zijn. De huwelijkspartner was voorgesteld door
haar ouders, en volgens de dame in kwestie was het een kwestie van aanpassen en
zou de liefde wel groeien.
Mijn collega vond het leuk om eens een kijkje in de
Marrokaanse huwelijksmakelaardij te hebben gekregen, maar kon zich niet zoveel
voorstellen bij het niet zelf kiezen van je partner. Dat moet toch vreselijk
zijn? Niet zelf kunnen kiezen? Niet verliefd zijn?
Ik vraag het me af.
Van alle huwelijken in Nederland eindigt zo’n 36% in
scheiding (CBS, 2010). De meeste huwelijken in Nederland zijn op basis van een
zelfgekozen partner. De gearrangeerde huwelijken zitten hier natuurlijk wel
tussen, maar niemand weet precies hoeveel dat er zijn. In elk geval kunnen we
ervan uitgaan dat het vooral huwelijken op basis van eigen zoektocht betreft,
en dat is gezien dit hoge percentage aan echtscheidingen in elk geval duidelijk
geen garantie op huwelijksgeluk.
Ik vraag me af of het nu echt zo vreselijk zou zijn, met
iemand trouwen die je ouders voor je hebben uitgezocht. Wat klinkt beter? Trouwen met een
vreemde, de spanning van het elkaar tijdens het huwelijk ontdekken en
uiteindelijk (hopelijk te) eindigen als een tevreden oud stel, of: Verliefd
worden, elkaar van haver tot gort
leren kennen, in een poging de romantiek levend te houden trouwen, elkaar
irriteren tijdens het huwelijk met alle reeds bekende onhebbelijkheden en
uiteindelijk (hopelijk te) eindigen als een tevreden oud stel?
Even voor de duidelijkheid, ik heb het niet over gedwongen
huwelijken. Niemand hoeft wat mij betreft te trouwen, en al helemaal niet als
ze dat zelf niet willen. Ik weet best dat er hele nare gevallen bekend zijn
waarin meisjes te jong, en verwesterd gedwongen worden te trouwen. Daar heb ik
het nadrukkelijk niet over.
Ik ga er even van uit, dat als ouders huwelijkskandidaten
voor hun kinderen uitzoeken, ze dat doorgaans doen met de beste bedoelingen. In
elke cultuur wordt van kinderen gehouden, en willen ouders ook de beste partner
voor hun oogappeltjes. Welke criteria daarvoor precies gebruikt worden, weet ik
natuurlijk niet, maar ik kan me voorstellen dat het iets te maken heeft met
gelijke normen en waarden, religie, economische zekerheid, en een niet al te
onappetijtelijk uiterlijk.
Matchen op persoonlijkheid is ook belangrijk. Uit een
onderzoek van Luo en Klohnen (2005) bleek dat de uiteindelijke tevredenheid met
huwelijk nog meer afhing van overeenkomsten in persoonlijkheid, dan van
overeenkomsten in attitudes. Het is dus niet zo erg als je man VVD stemt en jij
SP, maar wel als hij extravert en uithuizig is, en jij een introvert muurbloempje.
Ik denk zomaar
dat als je tot over je oren verliefd bent, je zelf niet zo’n goede inschatting
kan maken van de persoonlijkheid van de ander. Ten eerste doe je allebei je
liever, lolliger en idealer voor dan je in werkelijkheid bent, ten tweede is
het algemeen bekend dat liefde blind maakt (merk op dat dit niet gestaafd wordt
met een referentie ;-)). Misschien kunnen de niet door verliefdheid geplaagde ouders
wel veel beter en realistischer een inschatting maken van de persoonlijkheid van beide huwelijkskandidaten,
en beter bepalen of het een ‘match’ is. En ook de niet verliefde kandidaten
kunnen dus eigenlijk beter bepalen of de voorgestelde persoon in orde is, dan
de door verliefdheid geplaagde
tortelduifjes.
Sterker nog, ik
ben niet de enige die het stiekem wel een goed idee vind! Veel van de
zogenaamde zelfkiezende romantici zijn er inmiddels al lang achter dat het zelf
uitzoeken van een leuke partner zo eenvoudig nog niet is. Menigeen vertrouwt
zichzelf niet meer na talloze stukgelopen relaties met de verkeerde types, en
laat het zoeken van een geschikte partner over aan de zogenaamde
relatiebureau’s en datingsites. Het stikt er werkelijk van. Ik noem er een
paar. Partnerselect, Lexa.nl, e-matching, Relatieplanet, Match4me.
We noemen het anders, maar er gebeurt feitelijk precies
hetzelfde als bij het voorstellen van een mogelijke huwelijkspartner door de
ouders. Natuurlijk willen we niet dat onze liefhebbende ouders een partner voor
ons uitzoeken. Wij zijn meestal wat ouder als we het datingslagveld (weer) betreden, zijn onze ouders
ontgroeid of zelf van hen vervreemd, bovendien is dat niet romantisch. Nee,
veel liever laten we een voorgeprogrammeerd systeem een computeruitdraai maken
van wie er bij ons past. Dat is pas sprookjesachtig.
In elk geval blijkt uit een onderzoek waarin gearrangeerde
huwelijken in India vergeleken werden met zelfgekozen huwelijken in de
Verenigde Staten, dat de partners in beide soorten huwelijken even tevreden
waren, en evenveel van elkaar hielden (Myeres, Madathil and Lingers, 2005).
Voor de uiteindelijke kwaliteit van het huwelijk, maakt het dus niet uit of je
getrouwd bent omdat je elkaar zelf tegen het lijf bent gelopen, of omdat je
ouders vonden dat jullie zo’n leuk stel zouden vormen.
Helaas zijn er geen cijfers bekend, van het aantal
echtscheidingen bij gearrangeerde huwelijken. Maar ik durf wel te beweren dat
bij een gearrangeerd huwelijk, de keuze in elk geval een stuk rationeler wordt
gemaakt, waarbij mijns inziens de statistische kans dat de partners elkaar daadwerkelijk liggen groter is.
Het is dus alleen maar logisch om als liefhebbende ouder je
kind van een goede , gezonde, goed in de slappe was zittende, partner te willen
voorzien.
Dus:
Gezocht voor onze dochter (8) een welbespraakte
intelligente, atheistische jongeman (10), met linkse hobby’s, liefde voor muziek en
dans én in het bezit van oordopjes, die van plan is het ontzettend te gaan
maken in een met het oog op de toekomst te verwachten economisch goed lopende
business. Persoonlijkheidstest is onderdeel van de selectieprocedure.
CBS (2010) Huwelijksontbindingen
door echtscheidingen en door overlijden. Verkregen op: 1 april 2012 van: http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/?DM=SLNL&PA=37425ned&D1=3-9&D2=0,10,20,30,40,50,(l-1)-l&VW=T
Luo, S. En Klohnen, E.C. (2005) Assortative mating and
marital quality in newlyweds: A couple-centered approach. Journal of Personality and Social Psychology. Vol 88, no. 2.
Myers, J.E., Mathadil, J., Tingle, L.R.(2005) Marriage
satisfaction and wellness in India and the United Statse: A preliminary
comparison of arranged marriages and marriages of choice. Journal of Counseling & Development Vol 83(2), 183-190.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten