Op Nu.nl vond ik vandaag een artikeltje over mannen, wat zij
weer uit de ‘daily mail’ hadden. Koren op mijn molen dus. Tenslotte hebben we
al gezien dat menig bezoeker van mijn blog op zoek is naar mannen, dus laat ik
eens hieraan tegemoet komen.Wie weet blijven ze iets langer hangen dan 5 seconden.
Dat ik mannen leuk vind, moge duidelijk zijn. Vrouwen vind
ik ook erg gezellig, hoor, maar toch net op een iets andere manier.
Het onderzoek is gedaan door een bepaald kledingmerk (dat ik
natuurlijk niet ken, being ‘fashionably challenged') en daarmee niet bepaald
wetenschappelijk en objectief.
Enfin, laten we eens een aantal puntjes aflopen en zien waar
ik het met mijn gelijken van geslacht op het Amerikaanse continent eens ben.
Volgens het onderzoek zien vrouwen liever dat mannen bier
drinken dan wijn of sterke drank. Moet een man bier drinken? Och. Het effect is
doorgaans een bierbuik. Wijn houd je een stuk slanker. Dus dat bier hoeft niet
per se. Het is ook niet erg als hij het wel lust. Voor alles een gelegenheid.
Bovendien nogal cultureel bepaald. In Frankrijk zou zo’n onderzoek vast hele
andere resultaten hebben gehad.
Voor mij is vooral te veel drinken een afknapper. Te veel en
te vaak. Te veel is als je niet meer weet wat je hebt gezegd, en op langere
termijn is duidelijk te zien dat het te veel was, als je die bierbuik hebt
ontwikkeld. Te vaak is als je er niet buiten lijkt te kunnen en je sip kijkt op een feestje, omdat je
vrouw geen BOB wil zijn. Als dat een terugkerende issue is, dan drink je te
vaak.
Vegetariër zijn, vind ik dan in tegenstelling tot de vrouwen
uit het onderzoek weer helemaal geen afknapper. Het vegetariër zijn, geeft aan
dat een man ook wel eens verder nadenkt dan zijn eigen behoeftes, en principes
heeft. Ik hoef het niet per se te onderschrijven (ben best gehecht aan mijn
stukje vlees), maar de manier waarop wij hier in het westen consumeren is te
belachelijk voor woorden. Je kunt je kop in het zand steken en volhouden dat je
daar persoonlijk niks aan kan doen, maar daar wordt het zeker geen betere
wereld van.
De lengte, doet er voor mij ook al niet zo toe. Van de
gehele man, wel te verstaan. Moet ik ook wel zeggen, natuurlijk, aangezien mijn
man geen centimeter langer is dan ik. Op de kop af beide 1.72m. Met hakken ‘toren’
ik boven hem uit. Dat werden dus platte schoenen onder mijn trouwjurk. Dat
treft dan weer, want ik kan toch niet op hakken lopen. Geweldig excuus dus.
Bovendien was het Toscaanse grasland op de Toscaanse heuvels toch al niet zo
lief voor mijn jurk en schoenen, dus had het vast bijzonder grappige plaatjes
opgeleverd als ik daar met mijn stiletto’s doorheen had geploegd.
Terugkijkend ben ik altijd al wel op de wat kleinere
kereltjes gevallen. Liever niet kleiner dan ik, maar ook niet zeker niet
al te groot. Zal wel iets te maken hebben met mijn behoefte aan
gelijkwaardigheid, wat ik, mijzelf kennende, in het extreme doorvoer en dus
zelfs in de lichaamslengte.
Aan sportkleding heb ik ook een broertje dood. Of liever
gezegd, sowieso aan sport. Ik heb liever een muzikant, een creatieveling,
iemand die doet aan zelfexpressie, dan een sportief type. Maar ik geloof dat dit niet bedoeld wordt. De
ladies willen namelijk wel graag een sportieve man, maar hij moet niet de hele
dag in zijn trainingspak rondlopen.
Over borsthaar heb ik niet direct een mening. Enerzijds is
het goed beschouwd niets anders dan overdreven hoog opgetrokken schaamhaar,
anderzijds heeft het ook wel weer iets woests en mannelijks. Als het maar niet
boven het bloesje uitpuilt. Juk.
Dan de gewenste inkomsten. Tja, de ideale man verdient wat
mij betreft zoveel mogelijk, terwijl hij daar normale uren aan besteed, zodat
er ook nog wat tijd voor mij overblijft. Hetzelfde geldt overigens voor
mijzelf. Ik hoef dan ook niet per se een man die meer salaris heeft dan ik, in
tegenstelling tot 70% van de dames in het genoemde onderzoek. Het mag wel, maar
dan omdat hij bijvoorbeeld ouder is en meer tijd heeft gehad om carrière te
maken, of een handigere branche heeft gekozen dan ik (en dat is al snel het geval). Maar niet alleen omdat
hij nou toevallig een man is.
Tenzij de dames eigenlijk bedoelen dat ze graag een
intelligentere of meer capabele man willen dan zij zelf. Een man die meer uren
werkt en dus meer carrière kan maken, een
man die werkt terwijl jij voor de lol een paar uurtjes bijklust in de
plaatselijke supermarkt, of zodat je thuis op je gat kan blijven zitten. Het
kan natuurlijk zijn dat de dames eigenlijk dat bedoelen. Dat drukt zich tenslotte
ook aardig uit in een salarisverschil. Dus als je graag als vrouw net even
minder wil zijn qua capaciteiten, dan is het inderdaad handig om een man te
hebben die net iets meer verdient. Gruwel! Dames! Wat is er gebeurt met alle
feministische golven?
Intelligentie vind ik dan weer wel belangrijk. Dat wil
zeggen, graag ongeveer een gelijkwaardig niveau. Of dat uit te drukken is in een
academische titel valt te bezien, maar een studie gevolgd hebben, is in elk
geval een aanzet in die richting. Echter, het aantal leuke gepromoveerde mannen
is niet zo enorm groot, dus gelijkheid qua titel heb ik maar vast opgegeven.
Bovendien heb ik deze man al van voor de titels. Intelligentie zit ‘m ook niet
in twee of drie letter voor of desnoods achter je naam. Dat is geen
intelligentie, dat is een overbodig statussymbool. Wat intelligentie wel is,
daar hebben generaties psychologen zich over gebogen (hehe, dat rijmt) en is
cultuur en maatschappij gebonden.
Intelligentie is dat wat een IQ test meet, citeren we wel
gekscherend in de colleges. Het blijft een beetje ongrijpbaar en subjectief. De
uitslag van zo’n IQ test is wel helder, maar de test zelf is zeker niet
waardevrij.
Voor mij is het in elk geval van belang dat we een gesprek
kunnen voeren op gelijk niveau, dat (ook) over andere dingen gaat dan voetbal
en muziek. Een beetje diepgang, en dat heeft gek genoeg vaak weinig met je score op een IQ test te maken.
Daar wijk ik dan meteen weer een beetje af van de
Amerikaanse vrouw, want die vindt humor belangrijker dan een goed gesprek. Nu
vind ik humor ook erg belangrijk, maar het een sluit
het ander niet uit, niet waar.
Of hij van
shoppen houdt, doet er niet toe (houdt ‘ie wel van overigens) aangezien ik er
zelf weinig aan vindt. Online shops zijn echt helemaal heerlijk.
Soaps kijken doe ik niet, sport kijken heb ik me bij
neergelegd, een handige klusser zou fijn geweest zijn, maar je kunt niet alles
hebben (hoewel hij zichzelf reuze handig vindt, hehe). Een man zonder rijbewijs vind ik wel enigszins suf (een vrouw
zonder rijbewijs overigens net zo goed), en ik ken geen mannen die niet kunnen
zwemmen en fietsen, maar dat zal wel een Nederlands dingetje zijn.
Met een ding ben ik het zeer zeker niet eens. Hij hoeft van
mij niet 2x per week zijn moeder te bellen. Doe maar niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten